In de huidige tijd met zoveel veranderingen, leven er bij veel mensen gevoelens van angst. Ik zal je wat over mijn angsten vertellen. Misschien heb je er iets aan.
Een aantal jaar geleden ben ik bepakt met tom tom in mijn auto naar het buitenland gereden. Prima te doen, want ik rijd al meer dan 25
jaar zonder problemen overal naar toe. Ergens halverwege de terugreis bekroop me achter het stuur ineens een gevoel van gespannenheid, maar ben gewoon heelhuids thuisgekomen. In de week die volgde werd dat gevoel ineens een stuk erger.
Mocht je trouwens denken dat alleen oude omaatjes met een snelheid van 80 km/uur half over de vluchtstrook rijden, dan heb je het mis. Dat was ik!
Als uit het niets zat ik als een bevend rietje achter het stuur. Paniekerige angst om uit de bocht te vliegen, over de kop te gaan, een
ongeluk te krijgen en te overlijden. Waar ik voorheen zelf best van doorrijden-houd-waar-het-kan, greep het voorbijrazende verkeer me ineens in paniek naar de keel. Autorijden begon als een kwelling te voelen, en ik begon het zoveel mogelijk te vermijden. Zelfs dicht bij huis. Alles beter dan die paniek te voelen, waar ik inmiddels ook tijdens het niet-rijden last van had. Het kruipt namelijk in iedere cel van je lichaam, de angst neemt het van je over. Het koste me de vrijheid om te kunnen gaan en staan waar ik wilde.
Dus nam ik actie, en ben ik naar de angst gaan kijken en de angst aangegaan (nee, dat was niet fijn). Uiteindelijk ging ik beetje bij
beetje weer autorijden, en inmiddels rijd ik al lang weer probleemloos en zonder angst overal naar toe.
Op dit moment wordt er bij veel mensen angst getriggerd (maar ook onmacht, verdriet, boosheid). Misschien bij jou ook.
Angst is universeel. Iedereen heeft angsten, ook al lijkt dat misschien niet zo aan de oppervlakte. Het hoort bij het mens-zijn. Al maakt
het wel uit op welk vlak en in welke mate het je leven beïnvloedt.
Angst ontstaat vaak in de (zeer) jonge kindertijd, als er te heftige en te grote gevoelens zijn om op dat moment te kunnen verwerken.
Zoals in de steek gelatenheid. We gaan die gevoelens bedekken met angst en daarbovenop onbewust nog meer laagjes overheen leggen. Alles om die nare heftige gevoelens niet te hoeven voelen. Zo ontstaan er onbewuste mechanismes en overlevingspatronen. En
die werken! Want we zijn er nog.
Soms hebben we er zoveel laagjes en patronen overheen gelegd, dat we ver van de eigen essentie zijn komen af te staan. Totdat er iets
gebeurt wat het triggert, zoals de huidige tijd.
Misschien is er bij jou angst om inkomen, werk of bedrijf te verliezen. Angst voor of gevoelens van eenzaamheid. Angst voor de onzekerheid, en klamp je je het liefste overal aan vast. Angst om ziek te worden, dierbaren te verliezen. Of misschien wel de meest onderliggende en basale angst; om dood te gaan. Of word je op dit moment geconfronteerd met jezelf. Hoe je sommige dingen anders had willen doen in je leven, maar je jezelf hebt tegengehouden door angst. Angst om niet goed genoeg te zijn. Angst om afgewezen
te worden als je iets anders doet dan wat er van je verwacht wordt. Angst om te voelen, je kwetsbaar op te stellen, of je te verbinden. Angst het niet alleen te kunnen. Of juist angst om vol in je kracht te staan en optimaal gebruik te maken van al jouw talenten. Angst om je te laten horen.
Weet dat iedereen in meer of mindere mate angsten heeft. Wie weet lijken we in de kern allemaal wel meer op elkaar dan je denkt.
Ik ken vele angsten, op verschillende gebieden.
Eerlijk gezegd ben ik ook niet-zo-goed-met hoogtes en met vliegen. Daar ben ik meestal niet zo mee bezig tòt een week vantevoren. Hoewel ik wéét dat de kans erg klein is om neer te storten, slaat mijn angst in die dagen meer en meer toe. Tot het punt dat ik spijt als haren op m’n hoofd heb dat ik ooit geboekt heb.
Zo heb ik eens tijdens een zeer turbulente vlucht -als in een reflex- stevig de hand van een onbekende man naast me vastgepakt, bang als ik was om per vliegtuig te verongelukken. Als in een flits nam m’n angst het over, en gooide ik alle goed opgevoede manieren om geen vreemde man vast te pakken, subiet over boord. De arme man had geen keus, en bleef me gedwee tot steun. Met één hand zijn maaltijd etend en met zijn andere inmiddels witgeknepen hand, bleef hij me vriendelijk geruststellen. Achteraf heb ik toch wel
wat medelijden met hem, want ik vrees dat hij immer nog last van z’n hand moet hebben.
Inmiddels gaat deze angst beter en ben ik wel relaxed met vliegen.
Kun je je trouwens voorstellen dat ik ooit lang, lang geleden als stewardess gesolliciteerd heb? Het is maar goed dat ik dat niet
geworden ben…😊
Tja….. Je zou kunnen zeggen dat ik van angsten in elkaar gevlochten zit. En ergens is dat ook zo. Al ga ik heus niet als een bang
vogeltje door het leven.
De meeste angsten worden namelijk geen werkelijkheid. Een vliegtuig waar ik in zit kàn neerstorten, maar het is niet gebeurd.
Auto-ongeluk; het kàn gebeuren. Maar het is niet gebeurd.
Net zo min als toen ik doodziek in het vieste ziekenhuiskamertje wat je je maar voor kunt stellen lag, ergens in verweggie-land. Doodziek. En doodsbang dat dit het laatste was wat ik zou meemaken.
Het is niet gebeurd.
Of de keer dat ik in een kabelbaan zat, midden in een prachtig berglandschap, met alleen een stang in m’n middel en losbungelende
benen. Bang dat net dàt bakje waar ik in zat, naar beneden zou vliegen. Of dat net ìk tussen de stang en de zitting door naar beneden zou glippen. Vliegend in de lucht m’n einde tegemoet.
Het is niet gebeurd. (En vooral achteraf heb ik van het uitzicht kunnen genieten.)
Misschien ken jij niet de angst met vliegen of autorijden, maar heb jij last van angsten op andere vlakken. Hebben ze bij jou een andere
ingang, of een andere lading. Paniek-angst heeft een andere werking dan enige ‘gezonde spanning’. Angst werkt vaak vanuit de onderlaag mee, al hoeft het je niet te belemmeren. Het wordt pas een issue als jij vindt dat het je teveel belemmert, en dan kun je wat met de angst en ontstane patronen gaan doen.
Weet dat als er angst is (of onmacht, of boosheid, of…), dit in wezen een uitnodiging is aan jezelf om er iets mee te doen. Een uitnodiging om iets aan te gaan, zodat je -door de lagen heen- meer bij jezelf uitkomt. Nee, dat is niet altijd ‘fijn’, maar wel de weg om je
vrijer te voelen en meer bij jezelf te zijn. En daar is een zekere moed voor nodig.
De huidige periode is bij uitstek een uitnodiging om je patronen en angsten te doorbreken, en de verbinding met jezelf te herstellen.
En daar is moed voor nodig, iedere keer weer. Angst is niet perse iets wat weg moet, maar juist een ingang naar jezelf.
Want nee, aan angst ga je niet direct dood, maar het kan wel het leven uit je halen.